دستهاش به سخاوت آسمان...و نگاهش مثل نگاه کبوتر پاک و معصومه قلبش اونقدر وسیعه که هر چقدر در اون راه می رم و قدم بر می دارم به پایانی نمی رسم. نمی دونم تا چه حد می تونم توصیفش کنم...فقط می دونم وقتی می خوام راجع به این واژه ی آسمونیه خودم حرف بزنم یا بنویسم ، یه بغض پنهان از اعماق قلبم به گلوم می شینه. قبلا گفتم باز هم می گم جز "سادگی" هیچ کلمه ای زیبنده ی وجودش نیست. عاشق نگاه معصوم و پاکشم... از اینکه از بطن این مادر به دنیا پا گذاشتم همه ی عمرم سپاسگذار خدا هستم. . . دوست داشتم این تقدیمی به مادر م رو هم از آرشیو بیرون بکشم...و لینکشو اینجا بگذارم دست همه ی مادرای دنیا رو می بوسم و روزشون مبارک